Առանց սահմանների ընթերցողներն աշխարհի ապագան են: Գրող Պրետի Տանեջա

Հեղինակը, Լոնդոնից ուղարկված էլեկտրոնային փոստի հարցազրույցում, IANS- ին ասել է, որ երկար ժամանակ պահանջվեց, որպեսզի նա հրատարակիչ գտնի նաև Մեծ Բրիտանիայում: Փաստորեն, այն մերժվեց Լոնդոնի բոլոր հիմնական հրատարակչությունների կողմից:

Տանեջան ցանկանում էր գրել Հնդկաստանի մասին և ուսումնասիրել Հնդկաստանի և Անգլիայի միջև լեզվի և մշակույթի գաղութային ժառանգությունը: (Աղբյուրը `Ֆայլի լուսանկար)

Նրա առաջին վեպը Շեքսպիրի Լիր թագավորի ադապտացիան է, որը պատմվում է որպես ժամանակակից Հնդկաստանի կործանարար մեկնաբանություն և Մեծ Բրիտանիայում ողջունվում է բուռն գնահատականներով: Այժմ Պրետի Տանեխայի «Մենք երիտասարդ ենք» գիրքը Հնդկաստանում է, բայց արդյո՞ք այն հետք կտա շուկայում, որը հիմնականում առաջնորդվում է թեթև և հանրաճանաչ ընթերցումներով, որը հեռու է Շեքսպիրից, ինչպես նաև գրական վեպերից:

Հեղինակը, Լոնդոնից ուղարկված էլեկտրոնային փոստի հարցազրույցում, IANS- ին ասել է, որ երկար ժամանակ պահանջվեց, որպեսզի նա հրատարակիչ գտնի նաև Մեծ Բրիտանիայում: Փաստորեն, այն մերժվեց Լոնդոնի բոլոր հիմնական հրատարակչությունների կողմից:

Պահանջվում են քաղաքականապես զբաղված համարձակ, ավանգարդ խմբագիրներ, ովքեր ցանկանում են ռիսկի դիմել և միտումներ սահմանել, այլ ոչ թե հետևել նրանց, ովքեր արժեք են տեսնում (տնտեսականից դուրս) գրության մեջ, որը խախտում է լեզուն և ձևերը: Ամենակարևորը `այն պահանջում է խմբագիրներ, ովքեր հավատում և վստահում են իրենց ընթերցողներին, - ասաց Տանեջան:

Տանեջան պնդեց, որ նման խմբագիրներ իսկապես կան, և գրքերը պետք է գտնեն դրանք: Դա կարող է շատ համառություն պահանջել, ինչպես իր դեպքում, բայց, ի վերջո, դա տեղի է ունենում:

Մի հայացք ներկայիս սերնդի ոմանց ուժին. Նրանց տոկունությունը, նրանց հիանալի ստեղծագործականությունը, ճշմարտությունը իշխանության հասցնելու իրենց նվիրվածությունը մեր ապրած ժամանակներում դա ինձ ասում է: Գրական կամ ժողովրդական, երկուսն էլ կարող են հեղափոխական լինել, ինձ համար առանց սահմանի ընթերցողներն աշխարհի ապագան են:

Տանեջան ցանկանում էր գրել Հնդկաստանի մասին և ուսումնասիրել Հնդկաստանի և Անգլիայի միջև լեզվի և մշակույթի գաղութային ժառանգությունը: Նրա խոսքերով, թագավոր Լիրը ճիշտ օբյեկտիվն էր `ուսումնասիրելու համար, թե ինչ է ստացվել դրանից` լավ և վատ: քաղաքական մտածել այն մասին, թե ինչպես են մշակույթները ձևավորում միմյանց և թե ինչպես են «մյուսի» գաղափարները երկկողմանի ճանապարհ:

Հնդկաստանում Լիր թագավորին դնելը մտածելակերպ էր այն մասին, որ աշխարհը խառնաշփոթ է և ձևավորվել է սխալ ձևով: Այնպես չէ, որ մարդիկ երկակի ինքնություն ունեն. ավելին, մենք ստիպված ենք նավարկելու երկակի իրողությունները: Գեղարվեստական ​​գրականությունը կարող է դա արտացոլել, այն կարող է նախազգուշացում հնչեցնել գործողություն ներշնչելու համար. արտացոլելով ամենավատը, այն կարող է բորբոքել հույսը, թե ինչ կարող ենք անել հաջորդը, - արտացոլեց նա:

Թանեջայում գրողի համար դա վայրի զբոսանք էր: Նա ուներ իր կառուցվածքը `պատմել պիեսը հինգ երիտասարդների տեսանկյունից, երբ նա սկսեց: Իր մեծ կարողության համար Լիր թագավորի տեսարանները սահուն կերպով բաժանվեցին դրան, բայց խաղից դեպի նոր ձև անցնելը վերջում մի քանի հետադարձ հայացք պահանջեց:

Խնդիրներից մեկն այն էր, որ մեծ մասերը գրվեին իրենց պայմաններով ՝ միաժամանակ պահպանելով այդ կապը Շեքսպիրի հետ: Այսպիսով, կուրացնող տեսարանը և փոթորկի տեսարանը `այդ ամենն էական էին, բայց այն պետք է բացարձակապես ներառված լիներ որպես վեպի աշխարհի մաս: Դրանք հեշտ էր գրել; Ես կազմեցի իմ փոթորկի տեսարանը, երբ մնացի Դելիի արվարձանում գտնվող արվարձաններից մեկում, մուսսոնի կեսին, որը ողողել էր տեղի բաստին: Բայց նրանց դժվար էր ճիշտ կողմնորոշվել: Բոլոր գրվածքներն անվերջ նախագծում են, պնդեց նա:

Տանեջան ասաց, որ իր հինգ կերպարների հետ ապրելը նման էր տիրանալու: Նա շատ տխուր էր Ռադա գրելիս և խմբագրելով, բայց Jeet- ի վրա աշխատելիս անընդհատ լվանում էր ձեռքերը: Երբ գիրքը հրատարակվեց, նա զգաց, որ իրենք (կերպարները) գնացել են երեկույթի առանց նրա, և դա մի տեսակ կորուստ էր:

Ամենից շատ գրել և խմբագրել Քեմբրիջի (Մեծ Բրիտանիա) շատ հանգիստ տանը, մինչ Հնդկաստանից լուրեր էին գալիս ամեն ինչից ՝ ջրհեղեղից և մառախուղից, մինչև սուրբ տղամարդիկ որպես քաղաքական գործիչներ, կանանց իրավունքներ, բողոքի ցույցեր, Քաշմիր, ամեն ինչ արդեն կար: գիրքը (կամ այն ​​ներս մտավ) և այդ գործընթացը տարօրինակ էր. կարծես թե ես ապրում էի միանգամից շատ աշխարհներում և ժամանակներում, - ավելացրեց Տանեջան:

Սև կոշտ կեղևի վրիպակներ տան ներսում

Եվ, ավելին, Տանեխան միշտ կարծում էր, որ Լիր արքան այդքան շատ բան է բացատրել Հնդկաստանի մասին, և որ հիանալի կլիներ պիեսը այդ համատեքստում դնել: Երբ նա հետագայում իմացավ, որ Շեքսպիրի ստեղծագործությունները Հնդկաստան են բերվել որպես East India Company- ի մի մաս և արմատավորվել, դա շատ իմաստավորեց և մի կարևոր շերտ ավելացրեց նրա մտածողության վրա պիեսների վերաբերյալ, քանի որ դրանք թարգմանվում են տարբեր լեզուներով և ձևերով: աշխարհը.

«Մենք, որ երիտասարդ ենք» գրելը նման էր «Լիր արքայի» հետ երկարաձգված զրույցի: շատերը վիճում էին, թե ինչպես կարելի է լեզուն գրավել իմ կերպարների ձայների մեջ: Ես չէի ուզում թութակին կամ ընդօրինակել այն, այլ կառուցել այն գիտակցությունը, որ գաղութատիրության և Շեքսպիրի մնայուն ժողովրդականության պատճառով նրա արտահայտությունները, շարահյուսությունը գոյություն ունեն մեր ամենօրյա խոսքում, երբեմն նույնիսկ առանց դրա գիտակցման, - եզրափակեց նա:

(Սաքեթ Սումանի հետ կարելի է կապվել saket.s@ians.in հասցեով)